ไอ้เก้งกับไอ้กล้อง

หลายวันก่อนหลังจากเปลี่ยนน้ำตู้กุ้งผมเหลือบไปเห็นกุ้งตัวแสบตัวหนึ่งที่ผมตั้ง

ชื่อว่าไอ้เก้ง  แต่ไอ้เก้งวันนี้ดูต่างจากไอ้เก้งที่ผมรู้จักอยู่ค่อนข้างมาก   จากกุ้ง

หัวโจกที่มีขนาดใหญ่กว่าเพื่อน มีสีแดงเข้ม สีขาวหนา ชอบว่ายซ่าไปรอบๆตู้

แต่ไอ้เก้งในวันนี้ดูแก่ลงไปมาก สีสันจากสีแดงเข้มตัดขาวสว่างกลับกลายเป็น

กุ้งสีแดงใสๆ สีขาวเหลือบชมพู ตามตัวมีริ้วรอย จากกุ้งที่เคยว่ายน้ำอยู่ไม่สุก

ไอ้เก้งในวันนี้กลับดูเชื่องช้าลง บ่งบอกถึงความชราที่มาเยือน  ซึ่งมันทำให้ผมรู้

ได้ทันทีว่าอีกไม่นานก็คงจะถึงเวลาที่ไอ้เก้งต้องจากผมไป เลยต้องฝ่าฝนไปหิ้ว

กล้องมาถ่ายรูปมันเก็บเอาไว้

บางคนอาจสงสัยว่าก็แค่กุ้งตัวเล็กๆกำลังจะตาย จะไปเว่อร์อะไรขนาดนั้นไม่ใช่หมา

ใช่แมวตายซักหน่อย แต่ผมกลับคิดว่า ชีวิตของสัตว์เลี้ยงทุกชนิดมันก็ประกอบด้วย

ลมหายใจกับหัวใจเหมือนกัน  ขนาดไม่สำคัญ ขึ้นอยู่กับว่าเราคนเลี้ยงจะใส่จะกับชีวิต

นั้นมากแค่ไหน…

หลังจากถ่ายรูปไอเก้งเสร็จเลยลองเอาไอ้กล้องสุดหวงของผมมาถ่ายรูปเล่นบ้าง

พักหลังผมคร่ำเครียดกับการถ่ายรูปกุ้งว่าต้องใช้เลนส์macro ถ่ายแล้วรูปต้องชัด

ภาพต้องสวย แต่วันนี้พอลองกลับมาใช้เลนส์kit มาถ่ายเล่น ผมกลับรู้สึกว่าการถ่าย

รูปแบบเรื่อยเปื่อย ไม่ต้องสนว่ารูปต้องชัดแค่ไหนมุมต้องสวยแค่ไหนนี่มันสนุกดีแฮะ